Eye-tracking jako narzędzie wspomagania procesu dydaktycznego dotyczącego pomiarów psychofizycznych

Współczesne środowisko edukacyjne, zdominowane przez intensywne korzystanie z urządzeń elektronicznych i długotrwałą pracę z bliska, sprzyja rozwojowi problemów wzrokowych u uczniów, zwłaszcza krótkowzroczności, zaburzenia akomodacji i konwergencji czy zespołowi suchego oka. Aby przeciwdziałać tym problemom zaleca się stosowanie zasad higieny wzroku. Uczniowie z zaburzeniami funkcji wzrokowych, takimi jak obniżona percepcja wzrokowa czy trudności w analizie i syntezie wzrokowej, napotykają na specyficzne wyzwania w procesie edukacyjnym, objawiające się m.in. problemami z czytaniem, pisaniem i orientacją przestrzenną. W celu zapewnienia im równych szans edukacyjnych konieczne jest wdrożenie indywidualizacji procesu nauczania poprzez dostosowanie materiałów dydaktycznych, tempa pracy oraz formy przekazu informacji. Wykorzystanie technologii wspomagających oraz wdrożenie ćwiczeń usprawniających percepcję wzrokową są kluczowe we wspieraniu tych uczniów. Niezbędna jest również współpraca z zespołem specjalistów, w tym tyflopedagogami i terapeutami. Niniejsza praca ma na celu przedstawienie praktycznych rozwiązań oraz dobrych praktyk, które mogą być zastosowane w szkołach i uczelniach w celu efektywnego wspierania uczniów z trudnościami wzrokowymi, podkreślając rolę nauczyciela i wykładowcy jako kluczowego ogniwa w procesie adaptacji środowiska edukacyjnego do ich potrzeb.