Nowoczesne technologie oparte na sztucznej inteligencji coraz częściej stają się elementem akademickiego ekosystemu, oferując nowe możliwości wspierania procesu dydaktycznego. Powstaje przy tej okazji wiele pytań np. czy jesteśmy do nich przekonani? Czy potrafimy z nich korzystać? W wystąpieniu zaprezentuję wykorzystanie e-tutorów opartych na modelu ChatGPT w kształceniu dydaktycznym doktorantów chemii i biologii, realizowanym w ramach kursu „Podstawy dydaktyki akademickiej”. Narzędzia te wspierały uczestników m.in. w zrozumieniu cyklu uczenia się Davida Kolba, analizie istniejących sylabusów kursów akademickich oraz w tworzeniu macierzy (tzw. rubrics) służących do formułowania przejrzystych kryteriów oceny. Przedstawię przykłady konkretnych interakcji z e-tutorami oraz omówię, jak tego typu narzędzia wspomagają refleksję pedagogiczną i rozwój kompetencji dydaktycznych. W drugiej części wystąpienia podzielę się wynikami analizy wypowiedzi doktorantów na temat potencjału i ograniczeń wykorzystania sztucznej inteligencji w szkolnictwie wyższym – zebranych po ich bezpośrednim doświadczeniu pracy z AI. Mam nadzieję wpisać się w szerszą dyskusję nad tym, jak nowoczesne technologie mogą wspierać rozwój nauczycieli akademickich w duchu odpowiedzialnego, krytycznego i świadomego podejścia do dydaktyki.